Onlangs mocht het Verenigd Koninkrijk stemmen voor een nieuwe regering. Twee partijen stonden tegenover elkaar: the labour party en de conservatives. Deze verkiezingen gingen niet alleen over voor welke partij je koos om de nationale problemen op te lossen, maar ook over wel of geen Brexit. De conservatieven zijn vóór Brexit, onder leiding van Boris Johnson, en Labour is tegen Brexit, onder leiding van Jeremy Corbyn.
Naast de verdeeldheid over wel of geen Brexit, verschillen de twee partijen op nog meer punten. Een grote bezorgdheid voor vele Britten is bijvoorbeeld de National Health Services (NHS). Er wordt geloofd dat de conservatieven dit beetje bij beetje willen privatiseren: dit houdt in dat waar Britten gotendeels gratis gezondsheidszorg krijgen, er nu voor meer behandeling geld uit eigen zak moet worden betaald. Het grootste probleem hiervan is dat er een grote groep is in het Verenigd Koninkrijk die leeft in grote armoede, en dat zij deze dure behandelingen dus niet kunnen betalen. Corbyn wil de NHS houden zoals het is, waar hij wil dat er meer aandacht wordt besteed aan de medewerkers in de zorg. Een klassieke strijd tussen rechts en links dus, die normaal gesproken de grootste focus van de verkiezing zou zijn.
Voor veel mensen leek Brexit echter toch de druppel om voor de conservatieven te stemmen. Corbyn beloofde een nieuw referendum, maar werd grotendeels gezien als zelf onzeker over Brexit, terwijl Johnson beloofde voor januari 2020 een Brexit-deal te hebben gemaakt onder de slogan “Get Brexit Done”. Waar eerst veel werd gedacht dat veel Britten helemaal niet achter Brexit stonden en dat zij simpelweg vergeten waren te stemmen, lijkt het nu toch dat de meerderheid van het volk wel degelijk achter de Brexit staat, of ten minste een Brexit die binnenkort tot een conclusie zou komen. Boris Johnson heeft in de verkiezingen de meerderheid van de zetels gewonnen, waardoor inmiddels een Brexit-deal is aangenomen in het lagerhuis (House of Commons). Hierna zal er nog door het Hogerhuis (House of Lords) gekeken worden naar de deal. In de deal is een aantal dingen die vastgelegd zijn over het uittreden van het Verenigd Koninkrijk uit de EU. Zo zal het 31 januari officieel de EU verlaten.
Hierna zal een transitieperiode zijn waarin onderhandelingen kunnen plaatsvinden over bijvoorbeeld het vrij verkeer van periode, en hier ontstaat er misschien wel een probleem voor de Johnson slogan. Tot in ieder geval 31 december 2020 zal er nog niks veranderen voor de Britten, omdat de transitieperiode tot die datum is vastgesteld. Wat de banden tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk zullen worden na die datum blijft echter onduidelijk, en met het verbod op een verdere verlenging van de uiteindelijk exit-datum – zoals Johnson hem in de deal heeft vastgelegd – bestaat er dus wel nog een kans op een vertrek zonder deal over de toekomst van de EU-VK relatie, wat voor sommigen gelijk staat aan een No-Deal Brexit. Dit is vooral van belang voor Europeanen die wonen en werken in Engeland, maar ook voor Britten die in Europa wonen en werken. Andere vragen staan ook nog open: hoe zal de situatie van Noord-Ierland zich nog ontwikkelen nu dat er een douanegrens tussen haar en de rest van het Verenigd Koninkrijk ligt?
Er zijn veel dingen die besproken en bepaald zullen moeten worden, maar het is in ieder geval bijna zeker dat het Verenigd Koninkrijk de EU per 31 januari 2020 zal verlaten, en dat de transitie periode zonder vertraging op 31 December 2020 zal eindigen. Deze verkiezingen hebben laten zien dat het Britse volk wel achter de Brexit staat, iets wat door velen toch niet geloofd werd. Hoe het er juridisch na de Brexit uit zal zien, zullen we zien. Tot die tijd zullen de EU en het Verenigd Koninkrijk veel moeten onderhandelen en verdragen op moeten stellen om de transitie zo goed mogelijk te kunnen laten verlopen.
Written by: Hannah Paardekooper